Nagroda główna 63. Rzeszowskich Spotkań Teatralnych – 4. Festiwalu Arcydzieł powędrowała do Teatru Nowy z Poznania, który zaprezentował spektakl „Rejs. Historia”.
Jury w składzie: Małgorzata Warsicka, Justyna Szafran, Tomasz Domagała, Juliusz Chrząstowski i Tomasz Miłkowski, po obejrzeniu wszystkich spektakli konkursowych postanowiło przyznać:
NAGRODĘ GŁÓWNĄ Festiwalu Arcydzieł, statuetkę „Wanda”– dla spektaklu „REJS. HISTORIA” w reż. Radka Stępnia z Teatr Nowy Poznań im. I. Cywińskiej w Poznaniu – za poruszający spektakl, ukazujący dojrzewanie wewnętrzne bohatera, będące jednocześnie częścią procesu jego odchodzenia; także przedstawienie obraz/przemian Polski i jej obciążeń, trwania między dojrzałością a niedojrzałością, poszukiwania miejsca w powojennej Europie.
NAGRODĘ PUBLICZNOŚCI otrzymał spektakl „FERDYDURKE” w reż. Mariusza Malca z OCH-TEATR w Warszawie
NAGRODĘ DZIENNIKARZY otrzymał spektakl „NIECH NO TYLKO ZAKWITNĄ JABŁONIE” A. Osieckiej w reż. W. Kościelniaka z Nowy Teatr im. Witkacego w Słupsku – za przenikliwą refleksję na temat powtarzalności mechanizmów i kontekstów dziejowych. Wydobycie na nowo głębokich znaczeń i liryzmu z kompilacji tekstów prasowych i poetyckich. Oryginalną formę spektaklu i znakomitą aktorską realizację przywołującą istotę twórczości i osobowości Agnieszki Osieckiej.
WYRÓŻNIENIE JURY DZIENNIKARZY
Ponadto jury dziennikarskie wyróżnia zespół aktorski spektaklu „FERDYDURKE” wg Witolda Gombrowicza, reż. Mariusza Malca z Och-Teatru w Warszawie. Za wybitne aktorstwo i trafne ożywienie dzieła Witolda Gombrowicza.
Ponadto Jury przyznało NAGRODY AKTORSKIE:
Nagroda dla Mateusza Łasowskiego za rolę Łopachina w „Wiśniowym sadzie” w reż. Pawła Łysaka z Teatr Powszechny im. Z. Hubnera w Warszawie, za znakomity portret człowieka próbującego ratować świat i społeczność wbrew im samym, rozdartego między uczciwością wobec bliskich sobie ludzi a szansą, która nadarza się na skutek ich katastrofy i oderwania od rzeczywistości.
Nagroda dla Artema Manuilova za rolę Firsa w „Wiśniowym sadzie” w reż. Pawła Łysaka z Teatru Powszechnego im. Z. Hubnera w Warszawie za poruszający głos rozpaczy, będący reinkarnacją mitu Kassandry w świecie bezwzględnej wojny. 3000
Nagroda dla Krzysztofa Szczepaniaka za rolę Józia w spektaklu „Ferdydurke” w reż. Mariusza Malca z Och-Teatru w Warszawie za rolę Józia, rozdwojonego między komentowaniem rzeczywistości a zanurzeniem w onirycznym świecie.
Nagroda dla Marii Seweryn za rolę Młodziakowej w spektaklu „Ferdydurke” w reż. Mariusza Malca z Och-Teatru w Warszawie, za wolność poszukiwań w surrealistycznej konwencji, ukazującej jałowość powierzchownej postępowości.
Nagroda dla Sebastiana Perdeka za rolę Miętusa w spektaklu „Ferdydurke” w reż. Mariusza Malca z Och-Teatru w Warszawie, za rolę bohatera, owładniętego obsesyjnym uwielbieniem parobka, symbolizującego tu prostotę i prawdę.
Nagroda dla Jana Romanowskiego za rolę Gombrowicza (1983) w spektaklu „Rejs. Historia” w reż. Radka Stępnia Teatru Nowego im. I. Cywińskiej w Poznaniu za rolę bohatera wyjeżdżającego do Argentyny, bez świadomości, że opuszcza Polskę na zawsze, walczącego o swoją osobność w świecie oczekującym podporządkowania.
Nagroda dla Mikołaja Grabowskiego za rolę Witolda Gombrowicza (1963) w spektaklu „Rejs. Historia” w reż. Radka Stępnia Teatru Nowego im. I. Cywińskiej w Poznaniu. Za kreację bohatera powracającego po 24 latach do Europy bohatera, pełną dystansu do samego siebie i gotowości do zrozumienia powojennych przemian, za szczerość i głęboką prawdę aktorskiej kreacji.
Nagroda Zespołowa dla aktorek spektaklu „Niech no tylko zakwitną jabłonie” w reż. Wojciecha Kościelniaka z Nowego Teatru im. Witkacego w Słupsku za pełne pasji, energii i stuprocentowej obecności aktorstwo, będące podstawą znakomicie opowiedzianej historii: tej przez małe h oraz tej – ważniejszej duchowej – zaklętej w portretującym rzeczywistość pejzażu miejsca i czasu.
NAGRODY REALIZACYJNE:
Reżyseria
Nagroda dla Radka Stępnia za „Rejs. Historia” z Teatru Nowego I. Cywińskiej w Poznaniu, ukazujący duchowe przemiany Witolda Gombrowicza, prześwietlone przez przemiany historii, od czasów przedwojennych po lata 60. ubiegłego wieku, spektakl daje impuls do refleksji nad światem, wciąż tkwiącym w kleszczach stereotypów.
Muzyka
Nagroda dla Dominika Strycharskiego za muzykę do spektaklu „Wiśniowy sad” w reż. Piotra Łysaka z Teatru Powszechnego w Warszawie za stworzenie niezwykłej ścieżki dźwiękowej katastrofy naszego świata, bardziej przerażającej, niż pęknięcie czechowowskiej struny.
Scenografia
Nagroda dla Justyny Elminowskiej za scenografię spektaklu „Titanic” reż. Michała Siegoczyńskiego z Teatru im. W. Horzycy w Toruniu, za pełną znaczeń przestrzeń, która umożliwia aktorom i widzom niezwykłą podróż przez świat współczesnych mitów.
WYRÓŻNIENIA JURY:
Muzyka
Wyróżnienie dla Karima Matusewicza za pejzaż dźwiękowy spektaklu „Ferdydurke”w reż. Mariusza Malca z Och-Teatru w Warszawie za stworzenie olśniewającej dźwiękowej narracji, wyznaczającej kontrapunkt dla wyrafinowanej pracy zespołu aktorskiego.
Dział literacki
Wyróżnienie dla Magdaleny Koryntczyk, Rafała Michalczuka, Grzegorza Myćki za teatralny program w formie pokładowego dziennika do spektaklu „Rejs. Historia” w reż. Radka Stępnia z Teatru Nowego im. I. Cywińskiej w Poznaniu – za niesamowity pomysł, znakomitą realizację graficzną i merytoryczną.
Aktorskie
Wyróżnienie dla Pawła Kruszelnickiego za role Jacka, Di Caprio w spektaklu „Titanic” w reż. Michała Siegoczyńskiego z Teatru im. W. Horzycy w Toruniu, jego role dowodzą umiejętności przemiany postaci, utożsamiania z nimi i dystansu.
Wyróżnienie dla Antoniny Choroszy za role Matki, Milionerki, Cesarzowej w „Rejsie. Historia”, za wykreowanie kobiet silnych, gotowych stawić czoła dziwności tego świata.
Wyróżnienie dla Mateusza Marczydło za rolę Psa w spektaklu „Dzieci z Bullerbyn” w reż. Sławomira Narlocha z Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie za stworzenie postaci szlachetnej, czułej i nieoczywistej, środkami na co dzień w teatrze używanymi nie często: aktorską intuicją i sercem.
Wyróżnienie dla Roberta Chodura za rolę Koguta/Kury w spektaklu „Dzieci z Bullerbyn” w reż. Sławomira Narlocha z Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie za niezwykle barwną, pełną czułości kreację, która jednoczy wszystkie pokolenia, przenosząc je do krainy dzieciństwa.
Źródło: FB Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie
