Tablice ostrzegawcze z taką treścią obejmą duży obszar powiatu przemyskiego. Decyzję podjął Powiatowy Lekarz Weterynarii w Przemyślu po listopadowym stwierdzeniu wystąpienia wścieklizny u lisa pospolitego w miejscowości Krówniki, w gminie Przemyśl.
Teren zagrożony wścieklizną obejmie więc część miasta Przemyśla od granicy miasta z miejscowościami Hureczko, Krówniki i Nehrybka na wschodzie i południu do linii rzeki San na północy i do ulicy Jagiellońskiej i Słowackiego na zachodzie. Oraz miejscowości: Krówniki, Łuczyce, Rożubowice, Pikulice i Nehrybka w gminie Przemyśl oraz Jaksmanice i Hureczko w gminie Medyka w powiecie przemyskim.
Zwierzęta domowe mają być odizolowane
Na obszarze zagrożonym wścieklizną zwierząt nakazano trzymanie psów na uwięzi, a kotów w zamknięciu, co ma na celu ograniczyć możliwość ich kontaktu ze zwierzętami wolno żyjącymi, nakazano również odstrzał sanitarny lisów wolno żyjących na zasadach określonych przez Powiatowego Lekarza Weterynarii w Przemyślu oraz zakazano organizowania targów, wystaw, pokazów lub konkursów zwierząt co ma na celu ochronę zdrowia i życia ludzi, którzy mogą mieć kontakt ze zwierzętami.
Zakaz organizowania polowań i odłowów zwierząt łownych, ma zapobiec przepędzaniu zwierząt, a tym samym przeniesieniu choroby poza wyznaczony obszar jego zwalczania za wyjątkiem odstrzałów sanitarnych dzików oraz polowań indywidualnych na dziki bez udziału psów i naganki, na zasadach określonych przez Powiatowego Lekarza Weterynarii w Przemyślu. Zakaz przemieszczania psów i kotów (bez zezwolenia Powiatowego Lekarza Weterynarii w Przemyślu) ma na celu ograniczenie ryzyka rozprzestrzenienia się choroby poza obszar zagrożony.
Końcem września za teren zagrożony wścieklizną uznano już miejscowości Darowice, Kupiatycze, Kniażyce, Kormanice, Fredropol i Młodowice w gminie Fredropol na terenie powiatu przemyskiego i miejscowość Grochowce, Hermanowice i Malhowice w gminie Przemyśl.
Wścieklizna jest jedną z najgroźniejszych chorób odzwierzęcych
Wścieklizna jest wirusową chorobą zakaźną dotykającą centralnego układu nerwowego, na którą wrażliwe są wszystkie gatunki ssaków, w tym ludzie. Okres inkubacji choroby wynosi od kilku dni do kilku miesięcy. Wirus wścieklizny jest wrażliwy na wysoką temperaturę i światło słoneczne, ale jednocześnie jest wysoce odporny na niskie temperatury.
Wirus wścieklizny przenosi się głównie poprzez kontakt śliny zakażonego zwierzęcia z uszkodzoną skórą lub błoną śluzową (pogryzienie). Zakażenie możliwe jest również m.in. drogą aerogenną, dospojówkową lub poprzez transplantację narządów. W Polsce rezerwuarem wścieklizny jest lis rudy.
Co zrobić w przypadku ugryzienia człowieka przez dzikie lub domowe zwierzę?
Ważne jest, aby jak najszybciej dokładnie przemyć wodą i mydłem ranę lub powierzchnię narażoną na kontakt ze zwierzęciem i skontaktować się z lekarzem medycyny.
Każde ugryzienie człowieka przez dzikie zwierzę lub wzbudzające podejrzenie pogryzienie przez zwierzę domowe wymaga dokładnego sprawdzenia. Zdarzenie powinno zostać zgłoszone powiatowemu lekarzowi weterynarii.
Objawy wścieklizny
Okres inkubacji choroby (czyli okres od momentu zakażenia do wystąpienia objawów klinicznych) jest różny i zależy m.in. od ilości wprowadzonego do organizmu wirusa, jego zjadliwości, wrót zakażenia (miejsca zranienia), charakteru (rozległości) ran oraz gatunku i wieku wrażliwego zwierzęcia. Przyjmuje się, ze okres inkubacji u zwierząt trwa od kilku dni do ponad 7 lat, przy czym przeważnie wynosi: u małych zwierząt (pies, kot, owca, koza, świnia) od kilku do 90 dni, u dużych zwierząt (bydło, koniowate) – od kilku do 180 dni.
Choroba może mieć postać cichą lub szałową, a jej objawy są różne i zależą od gatunku zwierzęcia:
psy – występuje niepokój, nadmierna pobudliwość, włóczęgostwo, spożywanie niejadalnych przedmiotów, wzmożony popęd płciowy, agresja, ochrypłe szczekanie, ślinotok, opadanie żuchwy z wypadaniem języka, zez, niedowłady kończyn i inne porażenia;
koty – odnotowuje się podobne objawy jak u psów, przy czym zwierzęta chowają się, uciekają, nieustannie miauczą, zachowują się agresywnie, a śmierć poprzedzona jest zwykle porażeniem kończyn;
bydło – obserwuje się niestrawność i obniżone łaknienie, wzdęcie, zaparcie lub biegunkę, drgawki poszczególnych grup mięśni, ślinotok, parcie na przeszkody, ciągłe ryczenie, objawy podobne do rui, nienaturalne położenie głowy lub ogona, chwiejność i porażenia kończyn tylnych;
świnie – występuje lękliwość, ochrypłe chrząkanie, kurczowe ruchy głowy i gryzienie ściółki;
owce i kozy – odnotowuje się niepokój, wzmożony popęd płciowy, ochrypłe beczenie, nagłe porażenia i upadki;
konie – obserwuje się wpadanie na ściany stajni, drgawki mięśniowe, objawy kolkowe i częste oddawanie moczu;
zwierzęta dzikie głównym objawem jest utrata wrodzonego lęku. Występuje także agresja przejawiająca się atakami na zwierzęta domowe, gospodarskie i ludzi. Dodatkowo, u nietoperzy obserwuje się utratę zdolności lotu, nadpobudliwość na dotyk i dźwięk, przewracanie się na grzbiet i aktywność dzienną niespotykaną u zdrowych osobników.
Należy podkreślić, iż nie wszystkie wymienione objawy muszą wystąpić u każdego zwierzęcia zakażonego wirusem wścieklizny.
Podejrzenie wścieklizny i dalsze postępowanie
W przypadku objawów nasuwających podejrzenie wścieklizny bądź też znalezienia martwego zwierzęcia (np. lis, nietoperz) sprawę należy zgłosić do powiatowego lekarza weterynarii, który oceni, czy podejrzenie jest zasadne.
Powiatowy Inspektorat Weterynarii w Przemyślu, ul. Lwowska 7A, tel. 16 676-83-60.
