Dobiega końca wytężona kadencja tymczasowego rządu premiera Mateusza Morawieckiego i dopiero teraz okazuje się, że czołowi przywódcy tego ugrupowania od dawna mieli poglądy bardzo zbliżone do tych, jakie reprezentuje wygrana koalicja pod przewodnictwem Donalda Tuska, który już niebawem przejmie władzę. Chwilami wydaje się nawet, że dotychczas rządzący starannie ukrywali swe postępowe przekonania i jeśli cokolwiek może tu budzić zdziwienie, to chyba tylko pytanie, po co to robili? Zresztą posłużmy się znamiennymi przykładami, które powinny wyjaśnić tę niejasną sytuację.
Kto oglądał jedną z licznych ostatnio konferencji prasowych Morawieckiego, wciąż jeszcze jako premiera i usłyszał, że zawsze optował on za finansowaniem in vitro z budżetu państwa, musiał być przynajmniej trochę zdziwiony. Albo nawet tak bardzo, jak choćby stojący obok szefa dwutygodniowego rządu dziennikarz RMF FM Roch Kowalski, którego mina obiegła media, gdyż wyrażała takie osłupienie, jakby Morawiecki powiedział, że w przebraniu brał też udział w antyrządowych demonstracjach, bo w ogóle nie zgadza się z poglądami prezesa PiS.
Tymczasem przeglądając media w oczy rzucił mi się tekst, w którym Jarosław Kaczyński zaskoczył mnie jeszcze bardziej niż Morawiecki, gdy stwierdził, że „in vitro to nie jest wielokrotna aborcja”, co do tej pory było w PiS-ie bluźnierstwem.
Całe szczęście, że mimo lekkiego oszołomienia nie zaprzestałem lektury po tym cytacie, bo do dziś bym nie wiedział, iż choć słowa te rzeczywiście wypowiedział Jarosław Kaczyński, ale całkiem inny, nie ten od Prawa i Sprawiedliwości! Tak samo nazywa się bowiem lekarz, który każdego miesiąca przeprowadza 20-30 zabiegów in vitro i swojej karierze zawodowej zrobił ich już trzy tysiące. Lekarz ten wyjawił ponadto, że wśród pacjentów ma też polityków i to zarówno z lewicy, jak i prawicy.
„O poglądy nie pytam. Jeżeli ktoś chce być rodzicem, to pomagam” – oświadczył w rozmowie z Business Insider Polska Jarosław Kaczyński, oczywiście lekarz, a nie prezes, o którym jakoś tak bezmyślnie pomyślałem.
W ogóle to wybory, a zwłaszcza czas powyborczy, spowodował w kraju spory zamęt, a niekiedy i popłoch. Jedni przegrani nagle zaczęli zmieniać poglądy, drudzy trząść portkami. Np. inny prezes, konkretnie PKN Orlen, czyli Daniel Obajtek, wzorując się chyba na premierze Morawieckim, zaczął nagle pozbywać się majątku, przekazując go swemu synowi. A kiedy odezwały się głosy krytyki, to butnie je skwitował: „Co komu przekazuję, jest moją prywatną sprawą”.
Innego zdania są eksperci, m. in. prawnik prof. Mariusz Bidziński, który uważa, że pytanie o majątek prezesa spółki publicznej kontrolowanej przez państwo, który pławił się w fortunie i nagle jej nie ma, jest pytaniem jak najbardziej uprawnionym.
- DO GÓRY DNEM: Jan Miszczak: wystawienie Kaczyńskiego na strzał?
Ale tym niech zajmą się ewentualne komisje śledcze. My zaś wiemy, że już za chwileczkę, już za momencik, stery rządu przejmie Donald Tusk, uznany w dorocznym rankingu portalu Politico za najbardziej wpływowego polityka w Europie. Twórcy portalu uważają bowiem, że jego dojście do władzy w Polsce „to promyk nadziei dla centrystów na całym kontynencie, którzy z rozpaczą patrzyli, jak siły populistyczne przenoszą się z peryferii do rządu”.
Można lubić lub nie lubić Tuska, ale jego popularność, światowa pozycja i bliskie kontakty z czołowymi przywódcami, to wielki atut dla Polski. A że wściekli przegrani już zaczynają psy wieszać także na Politico, to powinno nam – za przeproszeniem – dyndać.
