Igrzyska olimpijskie w Paryżu nie były zbyt łaskawe dla Biało-Czerwonych, chociaż zakończyli je z dorobkiem dziesięciu medali: jeden złoty, cztery srebrne i pięć brązowych. Wszystkie zdobyły kobiety, poza srebrem drużyny siatkarzy i brązem czwórki wioślarzy. Przedolimpijskie nadzieje były jednak znacznie większe, nie tylko kibiców, ale także samych sportowców. Częściej więc pojawiały się łzy smutku, rozgoryczenia niż szczęścia.
IGRZYSKA OLIMPIJSKIE
Ostatni raz tak słaby wynik reprezentacja Polski uzyskała w Atenach w 2004 roku, wtedy jednak miała na swoim koncie aż trzy triumfy. Na przygotowania do igrzysk w Paryżu dla związków sportowych w dyscyplinach olimpijskich wydano blisko 472 mln złotych. Jest to nieco mniej niż w przypadku igrzysk w Tokio, ale blisko 100 milionów więcej, niż w Rio de Janeiro.
Polska w klasyfikacji medalowej zajęła 42. miejsce, co jest najgorszy wynik w historii startów Biało-Czerwonych na igrzyskach od 1924 roku. Pod względem liczby medali tak słaby wynik można porównać jedynie do igrzysk w Melbourne w 1956, gdzie polscy sportowcy zdobyli 9 medali i tylko jedno złoto (na najwyższym stopniu podium stanęła tylko Elżbieta Krzesińska w skoku w dal). Wówczas jednak dyscyplin było znacznie mniej, a w klasyfikacji medalowej Polska zajęła 17. miejsce.
W Paryżu pierwsze Biało-Czerwone łzy były szczęśliwe, bowiem o ogromnym wzruszeniu mówiła pierwsza medalistka Klaudia Zwolińska, która została wicemistrzynią olimpijską w slalomie K1 w kajakarstwie górskim. Ogromna euforia towarzyszyła drużynie szpadzistek, które po dramatycznej walce zdobyły brąz, medal numer 300 w polskiej historii. Po decydującym trafieniu Aleksandry Jareckiej nie brakowało łez ani u niej, ani u koleżanek z zespołu, bo każda z nich musiała wiele poświęcić, by znaleźć się w Paryżu.
We francuskiej stolicy dominowały jednak łzy smutku i niespełnionych marzeń. Tak było w przypadku liderki światowego rankingu tenisistek Igi Świątek po porażce w półfinale gry pojedynczej z późniejszą mistrzynią olimpijską, Chinką Qinwen Zheng. Polka nie była w stanie powstrzymać płaczu i nie udzielała wywiadów po przegranej. Dzień później wygrała mecz o brąz i przyznała, że porażka w półfinale była najboleśniejszą w jej karierze.
Zapłakana rywalizację w Paryżu zakończyła zapaśniczka Wiktoria Chołuj po przegranej w repasażu, którego stawką była walka o brązowy medal.
Rozczarowali szczególnie polscy pływacy, którzy zapowiadali walkę w stolicy Francji o pierwszy medal w tej dyscyplinie od 2004 roku i sukcesu Otylii Jędrzejczak. Nie udało się, a co więcej – tylko dwóch biało-czerwonych wystąpiło w finale. Porażkę wyjątkowo przeżyła największa nadzieja, piąta na 50 m st. dowolnym Katarzyna Wasick. Były to piąte igrzyska w jej karierze i druga z rzędu piąta pozycja.
Płakały także siatkarki, które odpadły w ćwierćfinale po przegranej 0-3 z Amerykankami, późniejszymi wicemistrzyniami olimpijskimi, chociaż dla nich już sam awans do fazy pucharowej był sukcesem. Wystąpiły na igrzyskach po raz pierwszy od 2008 roku.
W drugiej części olimpijskiej rywalizacji pojawiło się jednak więcej pozytywnych łez. Dwukrotnie w wykonaniu siatkarzy, najpierw po zwycięstwie nad Słowenią 3-1 i przełamaniu bariery ćwierćfinału, a następnie po dramatycznej wygranej 3-2 z Amerykanami w półfinale. Biało-czerwoni finalnie zostali wicemistrzami olimpijskimi, wywalczyli jednak pierwszy medal tej imprezy od 1976 roku.
Najwięcej łez być może dostarczył jednak finał rywalizacji kobiet we wspinaczce sportowej na czas, bowiem wtedy po raz pierwszy – i jak się później okazało ostatni – kibice Biało-Czerwonych mogli w Paryżu usłyszeć Mazurka Dąbrowskiego. Na najwyższym stopniu podium stanęła Aleksandra Mirosław, natomiast brąz wywalczyła Aleksandra Kałucka.
Liczebność polskich ekip w letnich igrzyskach i zdobyte medale
| Złote | Srebrne | Brązowe | RAZEM | |||
| 1924 | Paryż | 75 | 0 | 1 | 1 | 2 |
| 1928 | Amsterdam | 69 | 1 | 1 | 3 | 5 |
| 1932 | Los Angeles | 20 | 2 | 1 | 4 | 7 |
| 1936 | Berlin | 111 | 0 | 3 | 3 | 6 |
| 1948 | Londyn | 24 | 0 | 0 | 1 | 1 |
| 1952 | Helsinki | 123 | 1 | 2 | 1 | 4 |
| 1956 | Melbourne | 64 | 1 | 4 | 4 | 9 |
| 1960 | Rzym | 185 | 4 | 6 | 11 | 21 |
| 1964 | Tokio | 138 | 7 | 6 | 10 | 23 |
| 1968 | Meksyk | 176 | 5 | 2 | 11 | 18 |
| 1972 | Monachium | 288 | 7 | 5 | 9 | 21 |
| 1976 | Montreal | 207 | 7 | 6 | 13 | 26 |
| 1980 | Moskwa | 306 | 3 | 14 | 15 | 32 |
| 1988 | Seul | 153 | 2 | 5 | 9 | 16 |
| 1992 | Barcelona | 205 | 3 | 6 | 10 | 19 |
| 1996 | Atlanta | 164 | 7 | 5 | 5 | 17 |
| 2000 | Sydney | 193 | 6 | 5 | 3 | 14 |
| 2004 | Ateny | 202 | 3 | 2 | 5 | 10 |
| 2008 | Pekin | 263 | 4 | 5 | 2 | 11 |
| 2012 | Londyn | 216 | 3 | 2 | 6 | 11 |
| 2016 | Rio de Janeiro | 235 | 2 | 3 | 6 | 11 |
| 2021 | Tokio | 211 | 4 | 5 | 5 | 14 |
| 2024 | Paryż | 215 | 1 | 4 | 5 | 10 |
- PRZECZYTAJ TEŻ: Gorycz finałowej porażki, ale ze srebra trzeba być dumnym
