Jest jedną z najbardziej wyjątkowych cerkwi – i to nie tylko w Bieszczadach. Świątynię w Smolniku n. Sanem doceniono także na świecie wpisując na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jaka jest jej historia?
Powstanie cerkwi w Smolniku datuje się na 1791 r. Pierwotnie była cerkwią grekokatolicką p.w. Św. Michała Archanioła. Ona, niemal jako jedyna ocalała z zabudowań dawnego Smolnika (wieś powstała ok. 1511 r.), którego mieszkańcy pod wpływem wojny zostali wysiedleni (1951 r.) do miejscowości Hawriłowka na Ukrainie, a wieś przekształcona na kołchoz.
Dzięki mieszkańcom Smolnika, ocalało 6 cennych ikon z tej świątyni. Dwie z nich: Zaśnięcie Matki Bożej (obecnie w cerkwi wisi jej kopia) oraz Matka Boska Hodegetria trafiły do Muzeum Sztuki Ukraińskiej we Lwowie, natomiast pozostałe znajdują się w łańcuckim muzeum.
Oryginalną pozostałością po dawnym wnętrzu są polichromie: ta w kopule przedstawia gwieździste niebo, na ścianach natomiast zobaczymy kurtynę, draperię z medalionami świętych oraz patriarchów.
Sama cerkiew w Smolniku początkowo stała się magazynem siana a później nawozów. Dzwonnicę rozebrano. Ostatecznie uratowało ją wpisanie w 1969 r. do rejestru zabytków oraz przekształcenie w kościół rzymskokatolicki (1974 r.), co poskutkowało remontami.
Unikatowa cerkiew w stylu bojkowskim położona jest na wzniesieniu, po lewej stronie drogi z Lutowisk (jadąc w kierunku Ustrzyk Górnych) przed skrzyżowaniem z drogą na Dwernik i Zatwarnicę.
Msze św. odbywają się tam w niedzielę i święta o godz. 9.30.
