Orkiestra Symfoniczna FP pod batutą Marka Pijarowskiego oraz Piotr Pławner na skrzypcach zaprezentują się w najbliższy weekend na scenie Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie. Niespełna tydzień później wystąpią tu bracia Stechek.
Koncert Symfoniczny
- 15 marca (piątek), godz. 19.00, Sala Koncertowa Filharmonii Podkarpackiej
- Wystąpią: Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej, Marek Pijarowski – dyrygent, Piotr Pławner – skrzypce
- W programie: M. Karłowicz – Koncert skrzypcowy A – dur op. 8; J. Sibelius – II Symfonia D – dur op. 43
Oba utwory zestawione ze sobą w programie należą do wybitnych pozycji późnoromantycznej muzyki.
Mieczysław Karłowicz (1876 – 1909) herbu Ostoja – kompozytor i dyrygent, jeden z pionierów polskiego taternictwa, fotografik i publicysta, sławę zyskał dzięki refleksyjnym, pełnym dramatyzmu poematom symfonicznym, które otworzyły mu drzwi do sławy. U progu XX wieku Karłowicz skomponował pogodny, pełen liryzmu Koncert skrzypcowy A – dur op. 8. Partia solowego instrumentu pokazuje że młody kompozytor znał dobrze tajniki gry skrzypcowej. Zanim postanowił poświęcić się kompozycji marzył bowiem o karierze skrzypka, dlatego podjął naukę u wirtuoza skrzypiec – Stanisława Barcewicza, i to jemu poświęcił swój Koncert.
Z tego samego roku (1902), co Koncert skrzypcowy Karłowicza pochodzi II Symfonia D – dur op. 43 fińskiego kompozytora – J. Sibeliusa (1865 – 1957). To utwór niezwykle emocjonalny w wyrazie, pełen kontrastów i różnorodnych pomysłów muzycznych. Pracę nad dziełem rozpoczął kompozytor w czasie kiedy miał już na swoim koncie sukcesy związanych z I Symfonią i poematem symfonicznym Finlandia. Był to też okres ciężkich osobistych przeżyć Sibeliusa spowodowanych śmiercią córki.
Ukojenie znalazł kompozytor we Włoszech. Tam też zrodziły się jego pomysły do nowego symfonicznego dzieła. II Symfonii często przypisywano programowe treści, utożsamiając dzieło z walką Finlandii o niepodległość. Zaprzeczał jednak temu sam kompozytor.
„Moje symfonie – pisał – są muzyką pomyślaną i wypracowaną autonomicznie, bez jakiegokolwiek treściowego podłoża. Jeśli o mnie chodzi, to muzyka zaczyna się tam, gdzie kończy się słowo”.
Marek Pijarowski
Urodzony we Wrocławiu. Podczas nauki w Liceum Muzycznym opanował grę na kilku instrumentach, m.in. fortepian (jako główny), skrzypce, obój i organy. Studia dyrygenckie (dyplom z wyróżnieniem) odbył we wrocławskiej Akademii Muzycznej u Tadeusza Strugały i uzupełniał je w latach 1971-1973 na Międzynarodowych Kursach Muzycznych w Weimarze, pracując pod kierunkiem znakomitego dyrygenta łotewskiego – Arvida Jansonsa. W roku 1977 uzyskał stypendium rządu austriackiego doskonaląc swe umiejętności u prof. Carla Oesterreichera w prestiżowej Hochschule für Musik und Darstellende Kunst. W tym czasie miał okazję bezpośrednio zetknąć się ze sztuką dyrygencką i osobiście poznać takich mistrzów batuty jak, Herbert von Karajan, Leonard Bernstein, Zubin Mehta, Georg Solti czy Claudio Abbado. Pracę etatową rozpoczął w 1974 r. jako asystent dyrygenta Filharmonii Wrocławskiej. W tym samym roku w grudniu wziął udział w II Ogólnopolskim Konkursie Dyrygenckim w Katowicach, na którym (będąc najmłodszym uczestnikiem) zdobył I nagrodę oraz specjalna nagrodę orkiestry Filharmonii Śląskiej. Sukces ten zaowocował licznymi zaproszeniami do wielu Filharmonii m. in. do Filharmonii Narodowej i WOSPR-u.
W 1975 r. otrzymał stanowisko II dyrygenta, a w 1980 r. został powołany na stanowisko dyrektora naczelnego i artystycznego Filharmonii Wrocławskiej, którą kierował do 2002 r. Współpracował także z Filharmonią Krakowską jako jej I dyrygent, a z Filharmonią Pomorską w Bydgoszczy związany był jako stały gościnny dyrygent tego zespołu.
W okresie 1980 – 2000 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej we Wrocławiu a w latach 1986-1987 także dyrektora artystycznego Międzynarodowego Festiwalu Chopinowskiego w Dusznikach.
W latach 2002-2005 był dyrektorem artystycznym i I dyrygentem Filharmonii im. A. Rubinsteina w Łodzi a w latach 2007-2021 pełnił funkcję dyrygenta-szefa Orkiestry Symfonicznej Filharmonii im. Tadeusza Szeligowskiego w Poznaniu.
Od 50 lat nieprzerwanie prowadzi ożywioną działalność dyrygencką koncertując ze wszystkimi orkiestrami filharmonicznymi radiowymi w Polsce. Wielokrotnie prowadził również koncerty z polskimi zespołami poza granicami kraju.
Dokonał wielu archiwalnych nagrań dla potrzeb Polskiego Radia. Współpracował ściśle z Eastern Music Festival w Greensboro w USA oraz Texsas Music Festival w Houston a także z Orkiestrą Prezydencką w Ankarze. Sztukę dyrygencką Marka Pijarowskiego mogli poznać melomani w większości krajów europejskich oraz w Egipcie, Izraelu, Kanadzie, Chinach, USA, Meksyku, Korei Płd. i na Kubie
Od wielu lat związany jest z Akademią Muzyczną im. K. Lipińskiego we Wrocławiu, w której prowadzi klasę dyrygentury pełniąc jednocześnie funkcję Kierownika Katedry Dyrygentury oraz wcześniej – funkcję prorektora tej Uczelni.
Jest inicjatorem, kierownikiem artystycznym i przewodniczącym Jury Ogólnopolskiego Konkursu Studentów Dyrygentury. W październiku 2006 r. objął stanowisko profesora dyrygentury w warszawskiej Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina), z którą związany był do 2019 r.. Pełnił funkcję przewodniczącego Jury Międzynarodowego Przeglądu Młodych Dyrygentów im. W. Lutosławskiego w Białymstoku. Był również jurorem Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego im. G. Fitelberga w Katowicach. W 1997 r. z rąk Prezydenta RP otrzymał tytuł profesora sztuki muzycznej. We wrześniu 2021 Akademia Muzyczna im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu nadała Markowi Pijarowskiemu tytuł doktora honoris causa tej Uczelni. Odznaczony m. in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz złotym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
- PRZECZYTAJ TEŻ: Podkarpackimi śladami Aleksandra Fredry
Piotr Pławner
Należy do najwybitniejszych i najbardziej kreatywnych skrzypków swojej generacji.
„Ten młody człowiek jest fenomenem, to prawdziwy geniusz. Jego gra jest fascynująca, przemyślana do ostatniego niuansu. O tej interpretacji można mówić tylko w superlatywach” – pisze o artyście gazeta „Stuttgarter Zeitung”.
„The Times” pisze: »to wyjatkowy, nieskazitelny talent«, a Lord Yehudi Menuhin nazwał Piotra Pławnera skrzypkiem o fenomenalnych zdolnościach oraz jednym z najbardziej obiecujących talentów nadchodzącej ery.
Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku 6 lat. Na estradzie debiutował w dziewiątym roku życia. Studia ukończył z wyróżnieniem w Akademii Muzycznej w Łodzi. Po otrzymaniu stypendium Fundacji im. Henryka Szerynga w Monte-Carlo studiował w Bernie (Szwajcaria), gdzie w roku 1995 zostaje wyróżniony nagrodą specjalną „Tschumi-Preis” za najlepszy dyplom solistyczny.
Artysta jest laureatem wielu konkursów i przesłuchań w kraju i za granicą. Najważniejsze z nich to zwycięstwa w X Międzynarodowym Konkursie im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu (1991), Międzynarodowym Konkursie w Bayreuth (1991), w Międzynarodowym Konkursie w Monte Carlo im. Henryka Szerynga (1994) 44. Międzynarodowym Konkursie ARD w Monachium (1995 – najwyższy laur przyznany w 55-letniej historii tego konkursu dopiero po raz trzeci).
Piotr Pławner był stypendystą Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci, Fundacji Sztuki Dziecka, Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz Fundacji im. Henryka Szerynga w Monaco. Wiele koncertuje w kraju i za granicą jako solista i kameralista.
Występował z takimi zespołami jak: orkiestry Bayerischen Rundfunk i Süddeutschen Rundfunk, Berner Symhonieorchester, Sinfonia Helvetica, Radio Kamerorkest Hilversum, Deutschen Kammerorchester, Sinfonia Varsovia, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach, Orchestre Philharmonique de Monte-Carlo oraz Netherlands Kammerorchester. Artysta współpracuje z najwybitniejszymi dyrygentami naszych czasów. Brał udział w licznych znanych festiwalach oraz w wielu prestiżowych koncertach organizowanych dla znanych osobistości ze świata polityki (H. Kohla, R. Süssmuth, R. Dreifuss, F. Cotti, Książę Monaco Rainer III) i z okazji ważnych rocznic i wydarzeń europejskich.
Artysta występuje w takich salach koncertowych jak: Tivoli Hall w Kopenhadze, Liederhalle w Stuttgarcie, Herkules Saal w Monachium, Concertgebouw w Amsterdamie, Chatelet w Paryżu, Palau de la Musica Catalona w Barcelonie, Teatro Monumental w Madrycie, Tonhalle w Zurichu, Victoria Hall w Genewie.
Piotr Pławner dysponuje rozległym repertuarem, począwszy od baroku po dzieła kompozytorów współczesnych (m.in. K. Penderecki, W. Lutosławski, E. Knapik, M. Feldman, S. Gubaidulina). Dokonał również wielu nagrań radiowych i telewizyjnych w Polsce, Holandii, Niemczech, Danii, Hiszpanii, Szwajcarii i Austrii. W ostatnich latach dokonał archiwalnych nagrań z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach (koncerty skrzypcowe H. Wieniawskiego, K. Szymanowskiego, M. Karłowicza, S. Prokofiewa i R. Schumanna) oraz z Orkiestrami Süddeutsche Rundfunk i Bayerische Rundfunk, Mitteldeutsche Rundfunk. W swoim dorobku ma także kilka płyt kompaktowych z utworami polskich kompozytorów.
Koncert na skrzypce, fortepian i kwartet smyczkowy E. Chaussona został nagrodzony nagrodą „Fryderyk 2005”. Płyta z utworami kameralnymi Karola Szymanowskiego otrzymała prestiżową nagrodę i została wybrana „Płytą Roku 1998” przez miesięcznik „Studio”. W roku 2007 otrzymał za płytę z koncertami skrzypcowymi Szymanowskiego i Karłowicza znaczącą nagrodę „The Strad Selection” za najlepsze wykonanie koncertów, przyznaną przez miesięcznik „The Strad”. W roku 2009 otrzymał „Fryderyka”, tym razem za płytę z utworami Karola Szymanowskiego i Pawła Kochańskiego, nagraną wspólnie z Wojciechem Świtałą.
Gra i talent Piotra Pławnera została wielokrotnie uznana przez międzynarodową krytykę. Jest zapraszanym jurorem w międzynarodowych konkursach muzycznych. Od 2006 r.jest prymariuszem światowej sławy kwintetu „I Salonisti”.
W 2015 r. odznaczony brązowym Medalem Gloria Artis za zasługi w promowaniu muzyki polskiej za granicą. W 2021 r. uhonorowany srebrnym medalem Gloria Artis. Od sezonu koncertowego 2019/20 rozpoczął współpracę w roli kierownika artystycznego Śląskiej Orkiestry Kameralnej w Filharmonii Śląskiej w Katowicach. Od sezonu 2022/23 jest szefem artystycznym orkiestry kameralnej Capella Bydgostiensis w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy. Piotr Pławner gra na skrzypcach T. Balestrieri.
Koncert Braci Stechek
- 21 marca (czwartek), godz. 19.00, Sala Koncertowa Filharmonii Podkarpackiej
- Wystąpią: Paweł Steczek – fortepian, akordeon, syntezatory; Piotrek Steczek – skrzypce, orientalne instrumenty dęte, syntezator
Dwaj charyzmatyczni bracia Paweł i Piotr to kompozytorzy, aranżerzy, producenci muzyczni, multiinstrumentaliści i absolwenci Akademii Muzycznej w Katowicach. Łącząc jazz, film music, world music wypracowali swój artystyczny i oryginalny styl.
Na scenie przedstawią muzyczną opowieść o sobie, o kobietach i ich życiu, o uczuciu, pasji i pięknie otaczającego świata.
Wrażliwość, wirtuozeria i bogate instrumentarium podkreślają wyjątkowość tego duetu. Piękne autorskie kompozycje i błyskotliwe improwizacje wprowadzają słuchacza w ich oryginalny świat dźwięków.
Jako nieliczni, na scenie wykorzystują: skrzypce, fortepian, akordeon, duduk, zurna, fujara, shakuhachi, ney i oryginalne syntezatory analogowe – Moog, Prophet.
Koncert braci Stechek będzie syntezą sztuk: muzyki, literatury i obrazu (multimedia).
Wszystkie utwory inspirowane są kobietami-boginiami z mitologii skandynawskiej i w sposób bardzo plastyczny opowiadają o nich, przenosząc słuchacza w świat nieodgadnionych skandynawskich przestrzeni, barw i tajemnic. Ich muzyczna opowieść porusza do głębi…
Szczegółowy repertuar Filharmonii Podkarpackiej znajdą Państwo TUTAJ!
