Magazyn

Dla osoby skazanej na „śmierć za życia”, każdy najmniejszy przejaw samodzielności, to milowy krok do przodu. Takim krokiem, dla Andrzeja, jest samodzielne zgięcie nogi czy poruszanie palcami ręki.

– Decyzja o opuszczeniu kraju była bardzo szybka. W ojczyźnie zostawiliśmy nie tylko domy, ale całe życie – mówi Nadja Fedewycz, która uciekła z dzieckiem do Rzeszowa z ogarniętego wojną Kijowa.

Osadzeni w Strzeżonym Ośrodku dla Cudzoziemców w Przemyślu przerwali głodówkę. Twierdzą, że zaczęli z powrotem jeść, bo zostali zastraszeni.

Choć była wojna, Józef i Wiktoria Ulmowie z Markowej przyjęli pod dach tych, którym niemieccy okupanci odmówili prawa do życia.

Wołodymir Kryza, był jednym z żołnierzy, których grad bomb, na kilka godzin przykuł do niecki w ziemi, w miejscowości Swarochsk na Ukrainie. 

Kameruńscy uczniowie nie noszą wypchanych plecaków, bo… nie mają co do nich spakować. Nie wracają z niezjedzonymi kanapkami, ponieważ szkolny posiłek bywa jedynym pożywieniem w ciągu dnia. Nie mogą też …